หลายคนบนโลกใบนี้มีอาการป่วยทางใจ...
ไม่มีความสุข ไม่รู้สึกว่าชีวิตมีความสุขอีกต่อไปแล้ว
กลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย กลายเป็นคนทำลายความฝันของตัวเอง
กลายเป็นคนไม่รู้จักยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น...
กลายเป็นคนใฝ่แต่ความเศร้าหดหู่.. บั่นทอนชีวิตและจิตใจให้ป่วยไข้อยู่ตลอดเวลา

และบางทีเราอาจเป็นหนึ่งในนั้น...แต่ไม่รู้ตัว...

มีใครบางคนกล่าวเอาไว้ได้น่าขบคิดทีเดียวว่า...

"คนที่มองโลกในแง่ดี ถึงแม้คนเป็นอัมพาต ก็เป็นคนอัมพาตที่มองโลกในแง่ดี
คนที่มองโลกในแง่ร้าย แม้เป็นมหาเศรษฐีร่ำรวยมากมายแค่ไหน
ก็จะเป็นมหาเศรษฐีที่มองโลกในแง่ร้าย และไม่มีความสุข..."

เราอาจเผลอทำตัววุ่นวายอยู่ตลอดเวลา
จนไม่รู้ว่าอาการป่วยทางใจของตัวเองกำลังกำเริบ
บางคนอาจทรุดหนักจนถึงขั้นยากที่จะรักษาให้คงสภาพขึ้นมาได้..

ทางออกเดียวที่ทำแล้วไม่ต้องพึ่งใครนั่นคือขยันหาเวลาวันละนิดวันละหน่อย
เพื่อได้หยุดทุกสิ่งทุกอย่าง และสงบเงียบกับการ "คุยกับใจตัวเอง"
การได้คุยกับใจตัวเองทุกวัน มันก็ทำให้เราได้ถ่ายเทความทุกข์
และความเศร้าออกไปจากความคิดนึก..

 วันที่แย่ที่สุด..วันที่เหงาที่สุด..วันที่เหนื่อยที่สุด
วันที่ท้อแท้ที่สุด..วันที่รื่นรมย์ที่สุด..วันที่มีความสุขที่สุด
ในแต่ละวันมีอะไรแบบนี้ให้เราได้คุยกับใจอยู่เสมอ
ให้เราได้มองหาทางไป และมองเห็นว่า ทำอย่างไรใจเราจะเป็นสุขได้..
โดยที่เราไม่ต้องทำร้ายตัวเองให้ทรุดหนักลงกว่าเดิม..

เพียงแค่เราอาจจะหลงลืมตัวเองชั่วขณะ หลงมัวเมาไปกับสิ่งอื่น..

หลงรอคอยไปกับสิ่งที่มันไม่มีตัวตน หลงฝันร้ายไปกับคนที่ไม่ได้รักเราจริง..

และบางวันเราอาจหลงเอาความรู้สึกเหล่านี้ มาปะปนกันจนจับต้นชนปลายไม่ถูก