นี่เป็นเรื่องราวของเหล่าใบไม้ ผู้ซึ่งไม่เคยรู้เลยว่า หลังจากที่พวกมันแก่ตัวลงจนเนื้อตัวเป็นสีน้ำตาลแก่ แล้วร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่ พวกมันจะได้เผชิญกับสิ่งใดต่อไป เพราะไม่เคยมีใบไม้ที่ร่วงหล่นใบใด จะกลับมาบอกพวกใบที่ยังอยู่บนต้น ให้ได้รู้กันเลย

พวกใบไม้หนุ่มต่างก็คาดการณ์ และเล่าเรื่องกันไป ต่าง ๆ นานา บ้างก็ว่า หลังจากที่ร่วงหล่นไปแล้ว ก็จะไปยังดินแดนอีกแห่งหนึ่ง บ้างว่า สายลมจะพัดพวกที่หล่นเหล่านั้นขึ้นไปบนฟากฟ้า บ้างก็ว่า ก็แค่ดับสลายหายไป ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

แต่ความจริงนั้นเป็นเช่นใดหนอ ก็คงมีแต่พวกเด็ก ๆ ช่างสังเกตเท่านั้นกระมัง ที่จะรู้แจ้งถึงความจริงอันเป็นความลับแต่ช้านานของเผ่าพันธุ์ใบไม้นี้ได้

..................................................

หลังจากที่ใบไม้หนุ่มใบหนึ่งเริ่มแก่ตัวลง สีเขียวชอุ่มของมันก็จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแก่ จากนั้นมันจะรอคอยวินาทีแห่งความตื่นเต้นด้วยใจจดจ่อ

และแล้วสายลมแผ่วเบาก็พัดมา ใบไม้แก่ถูกปลิดออกจากกิ่งน้อย ๆ ถลาตัวลงสู่อากาศ พร้อมกับรำพึงในใจว่า “ลาก่อนต้นไม้ใหญ่” การเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

วินาทีแรก ใบไม้แก่ลอยเคว้งเดียวดายอยู่กลางอากาศ ตัดกับท้องฟ้าสีครามงามตา

วินาทีต่อมา ลมแรงขึ้นเล็กน้อย ใบไม้แก่ ตีลังกาม้วนหน้าม้วนหลัง พลิกตัวซ้ายที ขวาที จากนั้นก็ร่อนวนไปวนมาช้า ๆ

วินาทีที่สาม ลมระรอกใหญ่พัดใบไม้แก่ขึ้นสูงสู่ท้องฟ้า มันมองลงมาข้างล่าง แล้วโลกอันกว้างใหญ่ก็ปรากฏตัวสู่สายตา

วินาทีที่สี่ เมื่อลมผ่านไป ใบไม้แก่ก็ร่วงหล่นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันหันหน้าขึ้นสู่ฟากฟ้า ได้มองดูเมฆพิศวง และหมู่นกบินกลับรัง

วินาทีที่ห้า ก่อนที่จะตกสู่ผืนดิน ใบไม้แก่ ได้เห็นพระอาทิตย์ดวงโตกำลังตกดินเป็นครั้งแรก แสงอุ่น ๆ ฉาบร่างของมันทั่วตัว จนใบทั้งใบกลายเป็นสีส้มเรืองรอง

และวินาทีสุดท้าย ใบไม้แก่ร่วงหล่นสัมผัสผืนดินอย่างแผ่วเบา อมยิ้มละไม แล้วหลับตาลงชั่วนิรันดร์ บัดนี้มันประจักษ์แล้วว่า อะไรคือความลับของเหล่าใบไม้ทั้งมวล

อย่างไรก็ตาม ใบไม้หนุ่มมากมาย รุ่นแล้ว รุ่นเล่า ก็ยังคงไต่ถามถึงความลับนี้ ต่อไป ต่อไป...