Forgotten

หนักหนากว่าความเบื่อ   คือ ความเศร้า

หนักหนากว่าความเศร้า  คือ ชีวิตไร้สุข

หนักหนากว่าชีวิตไร้สุข  คือ การป่วยไข้

หนักหนากว่าการป่วยไข้  คือ การถูกทอดทิ้ง

หนักหนากว่าการถูกทอดทิ้ง  คือ การต้องอยู่อย่างโดดเดี่วในโลกนี้

หนักหนากว่าการต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกนี้  คือ การพลัดพราก

หนักหนากว่าการพลัดพราก  คือ  การตาย

หนักหนากว่าการตาย  คือ การถูกลืม

  ใช่แล้วนี่แหละคือ Forgotten อันแสนน่าเศร้าใจ หากเราอยากจะเป็นที่จดจำของใครบางคนอันเป็นที่รัก  แต่ใครจะทำทุกอย่างได้สำเร็จเล่า  อยากเป็นที่จดจำจึงเอาใจคนมากไป  แล้วยังต้องสูญเสียตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย  ในขณะเดียวกันหากเราตามใจตัวเองมากไปเราก็จะไม่เหลือใครเลย

Advertisement