ช่วงก่อนสิ้นปีงบประมาณ ได้พบกับเพื่อนครูที่ไปอบรมเรื่องการวิจัยในชั้นเรียน
มา  ซักถามไล่เรียงกันดู  ก็รู้ว่าเป็นการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน  การนำงาน
วิจัยมาใช้ในการพัฒนางาน..
       คำถามที่ผมพูดต่อในการสนทนาวันนั้นก็คือ ที่ผ่านมาเราไม่เคยอบรมการวิจัย
ในชั้นเรียนบ้างหรือ..คำตอบก็คือ..เคย..แล้วทำไมยังวนเวียนอยู่แต่เรื่องเดิม ๆ กันอีก
โดยเฉพาะ..ครูก็ยังทำวิจัยไม่เป็น
       ผมจำได้ว่าเมื่อสองปีก่อน  เมื่อครั้งที่มีการอบรมโรงเรียนผู้นำการเปลี่ยนแปลง
ในครั้งนั้นได้มีหลักสูตรเรื่องการวิจัยด้วย..และที่สำคัญผู้เข้ารับการอบรมต้องกลับไป
สร้างนวัตกรรมที่เป็นBest Practicesโดยผ่านกระบวนการวิจัย  และนำมาแลกเปลี่ยน
เรียนรู้ร่วมกัน
       ถือได้ว่าเป็นมิติใหม่ของการฝึกอบรม   มุ่งหวังจะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทาง
การศึกษา........
       เรื่องใหม่ ๆ แบบนี้อาจเป็นยาขมสำหรับใครหลายคน
       หลายคนพูดกับผมว่าท้ายสุดก็คงจะเป็นอะไรๆ  เหมือนกับที่เคยทำกันมาเมื่อ
หลายโครงการในอดีต
       ได้เพียรถามว่าเพราะอะไรจึงคิดเช่นนั้น.......
       คำตอบที่ได้รับมีด้วยกันหลายประเด็น  เช่น วัฒนธรรมการทำงานแบบทำตามสั่ง 
ต้องฟังนายหรือการเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับผู้บริหารเป็นหลักสำคัญ
      เพื่อนครูของเราก็ยังให้ความสำคัญกับวิทยากรภายนอก มากกว่าการเห็นคุณค่า
ของคนภายในองค์กร  การพัฒนาจึงเต็มไปด้วยการเชิญวิทยากรจากภายนอกมาบรรยาย  
แทนการเรียนรู้ปัญหาและหาทางออกร่วมกัน
      ผมคิดว่าความเข้าใจในนิยามของความเป็นผู้นำนั้น  น่าจะเป็นปัญหาลำดับแรกที่
พวกเราเข้าใจกันผิด   คิดว่าผู้นำนั้นจำกัดอยู่เฉพาะผู้บริหาร หรือหัวหน้างานมากไปกว่า 
ความคิดที่ว่า  ผู้นำคือคนทุกคนในองค์กรที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ให้เกิดกับผู้เรียน
      ถ้าเข้าใจความหมายตรงนี้ผิด  การขับเคลื่อนเรื่องโรงเรียนผู้นำเพื่อการเปลี่ยนแปลง
ก็คงจะเกิดได้ยากครับ....
      สรุปก็คือ..ถ้าจะเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลง..ก็ต้องพัฒนาตนเองด้วยกระบวนการวิจัย..
ไม่ต้องรอใครสั่ง..
      ลงมือทำเลยครับ..มิฉะนั้นท่านจะต้องอบรมเรื่องการวิจัยตลอดไปจนกว่าจะเกษียณ.

Advertisement