ฝากให้คิด.....

คน อินเดียเวลาจะฝึกลูกช้างให้เชื่อง ไม่ให้หนีไปไหนจะผูกลูกช้างไว้กับวัตถุขาดใหญ่ที่ไม่ อาจขยับเขยื้อนได้ เช่น ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งไม่ว่าลูกช้างจะดึงหรือลากอย่างไร ก็ไม่อาจหลุดพ้นเป็นอิสระได้ สิ่งนี้ เอง เป็น การจดจำว่า "ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ในสัตว์"

ดั้งนั้นหลังจากที่พยายามอย่าง เต็มที่เเละเป็นเวลานานพอ เเต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จลูกช้างจะยอมเเพ้ไปเองเเละเ ชื่อว่าไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่อาจหนีไปไหนได้

ท้ายที่สุด เมื่อลูกช้างโตเต็มที่น้ำหนักหลายตัน คนเลี้ยงก็อาจผูกช้างไว้กับกิ่งไม้ก็พอมันจะไม่หนีไป ไหน อันที่จริงมันไม่คิดเเม้เเต่จะลองหนีเลยด้วยซ้ำ

คูณเคยรู้สึกเช่น นี้ ไหม ? เหมือนผูกติดกับสิ่งที่ไปไหนมาไหนไม่ได้เเละไม่อาจหล ุดพ้นเป็นอิสระหรือ ติดอยู่กับรูปเเบบสังคมชีวิตที่ซ้ำซากเหมือนไม่มีทาง เลือกอื่น

ถ้าคุณไม่อยากทำงานแบบเดิมๆ หรือทำอะไรซ้ำซากๆ จำเจคุณก็ไม่ต้องทำ

พวกเราสามารถเลือกที่จะอยู่ เลือกที่จะเป็น ตามที่ใจเราปราถนา

เเล้วคุณจะพบว่า สิ่งที่ผูกติดคุณไว้ เป็นเพียงกิ่งไม้ เล็กๆ เท่านั้น

พวกเราสามารถเลือกที่จะอยู่ เลือกที่จะเป็นตามที่ใจ
เราปราถนา เเล้วคุณจะพบว่า สิ่งที่ผูกติดคุณไว้
เป็นเพียงกิ่งไม้เล็กๆ เท่านั้น

ใครบางคนเคยพูดไว้ว่า

" เป็นอิสระจากสิ่งที่ไม่ชอบ เพื่อเป็นทาสในสิ่งที่ชอบ "

ว่าแต่ว่าคนเราจะรู้ตัวกันหรือยัง ว่าตัวเองชอบอะไร
และพร้อมที่จะอยู่กับมันไปตลอดชีวิตรึเปล่า.....

Advertisement