มีสำนวนไทยในบทกลอนมาฝากครับ
.....
สำนวนไทยในบทกลอน
พี่ตักน้ำ...รดหัวตอ...ง้อแต่เจ้า
สู้ข่มเขา...โคขืน...ให้กลืนหญ้า
กินบนเรือน...เจ้ากับขี้...บนหลังคา
ยืนกระต่าย...สามขา...อย่ามาวอน
เขาว่างม...เข็มใน...มหาสมุทร
ยากที่สุด...ขอบเขต...ที่ค้นหา
หากเข้าเมือง...ตาหลิ่ว...ต้องหลิ่วตา
หักด้ามพร้า...ด้วยเข่า...ไม่เข้าที
สู้อุตส่าห์...เข็นครก...ขึ้นภูเขา
เพราะเทือกเถา...เหล่ากอ...ไม่มีศรี
ต้องหวานอม...ขมกลืน...ทุกราตรี
เขาได้ที...ขี่แพะไล่...ไม่เมตตา
เพราะชนัก...ติดหลัง...ตัวเขาอยู่
เฒ่าหัวงู...หลอกเด็ก...เลวหนักหนา
เรามันแค่...บ้านนอก...คนคอกนา
มีปัญญา...แค่หางอึ่ง...จึงระทม
เหมือนโปรดสัตว์...ได้บาป...ตัวข้านี้
เมื่อคนดี...ขี้ตามช้าง...พรางขื่นขม
เห็นกงจักร...เป็นดอกบัว...ไม่กลัวตรม
เมื่อคางคก...ขึ้นวอสม...เป็นปมใจ /**
แสวง มลศิลป์ สรรหามาฝากครับ
ขอบคุณเจ้าของสำนวนมากครับ
สำนวนไทยในบทกลอน.............
(33.33%-3 ผู้โหวต)
เกี่ยวกับเรื่อง สำนวนไทยในบทกลอน.............
