ศัพท์บัญญัติมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยปิด : สถานที่ที่หนึ่ง เข้าก็ยาก ออกก็ยาก เป็นที่โปรดปรานของบิดามารดา เวลาออกมาแล้วได้กระดาษมาคนละแผ่น เรียกว่าใบปริญญา อาจมีความรู้แถมมาด้วยเล็กน้อย มหาวิทยาลัยเปิด : ตรงกันข้ามกับอันแรก เข้าง่าย แต่ออกยากกว่ามหาวิทยาลัยปิด ได้ใบปริญญามาเช่นกัน แต่คุณค่าต่ำกว่าอันแรกโดยใช้ค่านิยมเป็นตัวตัดสิน ปริญญาบัตร : เอาไว้ยืนยันการเลือกงานตามสาขาและระดับที่ร่ำเรียนมา ต่ำกว่านั้นไม่ได้ ห้ามเสียศักดิ์ศรีหมด คณะ : หมวดหมู่ของวิชา เลือกเรียนได้ตามความถนัด สนใจ พอใจ คะแนนเอนท์ฯ และความพอใจของท่านบิดามารดา บิดามารดา : เรียกอีกอย่างว่าผู้ปกครอง มักบอกลูกตัวเองว่าให้เลือกเรียนตามความถนัด จะเอาแพทย์จุฬาฯ เภสัชมหิดล อักษรจุฬาฯ หรือนิติธรรมศาสตร์ก็ได้ เลือกเอานะลูก กิจกรรม : เอาไว้ฝึกแบ่งเวลาและฝึกเข้าสังคม ควรเพลาๆ ลงเมื่อได้ F เกินสามตัวต่อปี รับน้องใหม่ : กิจกรรมหนึ่ง มักมีขึ้นช่วงก่อนมหาวิทยาลัยเปิดภาคเรียนที่หนึ่ง เป็นการสร้างความสมัครสมานสามัคคีและความสนิทสนมให้แก่รุ่นน้องและรุ่นพี่ ถ้ามีหลังเปิดภาคเรียนเรียกว่าว้าก ว้าก : กิจกรรมตอนเย็นๆ ที่มีมาแต่โบราณกาล ปัจจุบันก็ยังมีหลงเหลือให้เห็นอยู่แยะ มักมีขึ้นช่วงเย็นๆ ถึงดึกๆ เป็นการทำให้เกิดความสามัคคีในหมู่คณะและเสรีภาพ เสมอภาค และภราดรภาพโดยใช้คำผรุสวาทและมีกิจกรรมเพื่อการเรียนรู้มากมาย เด็กใหม่ทุกคนต้องเข้า และต้องแต่งชุดเหมือนกันหมด เข้าทุกวันไม่ว่าจะมีสอบย่อยหรือมีเรียนตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ไม่เข้าใช่มั๊ยประเดี๋ยวเถอะสิบชุดเล็กยี่สิบเอ็ดชุดใหญ่ปฏิบัติ! ว้ากเกอร์ : บุคคลกลุ่มหนึ่ง เสียงดี ไอเดียเยี่ยม แสดงละครเก่ง ทำให้รุ่นน้องสามัคคีกันเป็นงานอดิเรก ตอนที่อยู่ในระหว่างเทศกาลว้าก คนกลุ่มนี้จะไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไร้ความร่าเริงไม่คุยกับเด็กปีหนึ่ง ทำหน้าตายได้อย่างเดียว หลุด : อาการที่ว้ากเกอร์ทำกิริยาอาการอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งอยู่นอกเหนือข้อห้ามข้างบน หรือผิดคิวระหว่างว้าก เสรีภาพ : สิ่งที่ไม่มีอยู่จริงในมหาวิทยาลัยที่เปิดกว้างทางความคิด คิดได้อย่างเดียว คิดเข้าไปเถอะ แต่อย่าทำ เสมอภาค : สิ่งที่ถูกอ้างว่ามีอยู่จริงในมหาวิทยาลัย แต่ถูกจำกัดด้วยคำว่า Seniority และ Instructor ภราดรภาพ : สิ่งที่อาจมีอยู่จริง แต่ยังไม่มีใครมองเห็นและนำมาใช้ เฟรชชี่ : ผ้าขาว สดใส น่ารัก หน้าตาอ่อนใส ไร้เดียงสา ที่สำคัญต้องใส่รองเท้าสีขาว เป็นคำจำกัดความของเด็กที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ยังไม่แก่โลก และถูกชักจูงง่ายมาก บอกอะไรเชื่อหมด หลอกง่ายดีชอบ ประชุมเชียร์ : โดยปกติมักจัดเวลากินข้าวเย็นถึงเวลานอน เรียกมาให้พร้อมหน้ากัน แล้วร้องเพลงเชียร์ มักอยู่คู่กับประเพณีว้าก เพลงเชียร์ : สิ่งปลุกใจเฟรชชี่ให้เกิดความรักพวกพ้อง รักรุ่นพี่ รักคณะตัวเอง คณะอื่นไม่เกี่ยว ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง คณะเราดีที่สุดอย่ามายุ่งนะ นักศึกษา : คนกลุ่มหนึ่ง มีหน้าที่เรียน เรียน และเรียน แต่มีบางส่วนที่ลืมตัว เผลอเอาเวลามาทำกิจกรรมจนไม่มีเวลาไปเรียน รุ่นพี่ : ปูชนียบุคคล ไหว้ได้ถ้าจำเป็น ต่างกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์นิดเดียว คือเมื่อเวลาเดินผ่านแล้วไม่ทักทายอาจโดนข้อหาหนักได้ ชุดนักศึกษา : นิยมแต่งเฉพาะช่วงสอบ หอพักนักศึกษา : แหล่งซ่องสุมกำลังอย่างดีของนักศึกษา มีครบทุกอย่างที่กฎของหอพักห้าม มักอยู่ไกลจากตึกเรียนไม่ต่ำกว่าหนึ่งกิโลเมตร อาคารเรียน : สถานที่ควรให้ความเคารพ ห้ามแต่งกายไม่สุภาพยกเว้นสายเดี่ยวหรือขาสั้น มักมีศาลอยู่ด้านหน้า ช่วงสอบจะมีพวงมาลัยหลากสีสัน และขนมต้มแดง ขนมต้มขาว จักรยาน : พาหนะยอดนิยมของนักศึกษา อาจอัพเกรดเป็นจักรยานยนต์ได้ถ้ากระเป๋าหนัก รถยนต์ : พาหนะของนักศึกษาบางกลุ่มที่บ้านอยู่ไกล แต่ไม่มีสตางค์จะเช่าหอพัก เวลาเรียน : กำหนดเวลาเข้าห้อง สายได้ไม่เกินที่อาจารย์กำหนด และอาจโดนแบน โดยการล็อคห้อง ไม่ให้เข้า ก่อนสอบ : เวลาที่มีเสียงบ่นงึมๆ ระงม บ้างก็ท่องสูตรเคมี บ้างก็บ่นว่าอ่านหนังสือไม่ทันแต่ไม่อยากอ่าน สอบ : เวลาตายของใครบางคน อิ อิ หลังสอบ : เวลาที่ควรเปิดหนังสือวิชาที่เพิ่งสอบเสร็จไป มานั่งอ่านอย่างขะมักเขม้น F : เกรดเกรดหนึ่ง หนึ่งตัวมีค่าเท่ากับเงินค่าหน่วยกิตของวิชาที่ได้เกรดนั้น และเวลาที่เรียนไปทั้งเทอม A : เกรดที่บางครั้งได้ไม่เท่ากัน ในแต่ละปี ตามแต่ใจอาจารย์ บางครั้งคะแนนสูงกว่า B+ นิดเดียว จบ : คำพูดสั้นๆ ของอาจารย์ เมื่อเวลาที่เราเรียนครบตามหน่วยกิตที่กำหนด อาจเกินสี่ปีได้ในบางกรณี เกียรตินิยม : เหมือนกีฬาโอลิมปิก มีการชิงเหรียญทอง แถมแว่นตา และข้อความในประกาศเพิ่มอีกสองสามประโยค กระเป๋าหลุยส์ฯ : เหมาะสำหรับนักศึกษาที่ไม่มีเงินจะซื้อกระเป๋าถูกๆ ใช้ บังเอิญมีแต่บัตรเครดิตน่ะฮ่ะ

Advertisement