ความตั้งใจในการให้นักเรียนได้สร้างบล็อกเพื่อสร้างสรรค์งานเขียน และความคิดผ่านตัวอักษร/รูปภาพซึ่งต้องอาศัยการเตรียมการหลาย ๆ อย่างก่อนจะนำมาอัพโหลดข้อมูลสู่สายตาชุมชนคนออนไลน์  มีมาตั้งแต่ปีการศึกษา  2551  แต่ด้วยเป็นมือใหม่หัดสอนคอมพิวเตอร์  เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างสิ่งที่อยากให้นักเรียนสร้างจึงพลอยหยุดลงไปชั่วคราว  คงได้สรรค์สร้างและสอนให้นักเรียนส่งงานวิชาคอมพิวเตอร์ผ่านระบบจดหมายอิเล็กทรอนิกส์  (E-mail)กระนั้นก็มีชิ้นงานที่ส่งในแต่ละห้องไม่ถึง  50 %  ที่บอกเล่า  เป็นเรื่องราวของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6  ที่จบการศึกษาไป 
        แต่ในความภูมิใจ  ปีแรกของการสอนคอมพิวเตอร์  ประสบผลสำเร็จมีผลงานของนักเรียนผ่านการแข่งขันสู่ระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หนึ่งรายการคือ การสืบค้นข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต ช่วงชั้นที่  2  สุด ๆ  ของครูผู้ไม่ได้จบเอกคอมพิวเตอร์ และเพิ่งมาหัดเรียนรู้การพิมพ์งานในคอมฯเมื่อปี  2540  แต่ไม่เคยได้รับมอบหมายให้สอนวิชานี้เลยจวบจน  11 ปีผ่านไป
       ปีการศึกษา 2552  สอบเลื่อนชั้นไม่ผ่าน  ...ได้รับมอบหมายให้ลงมาสอนคอมพิวเตอร์ ช่วงชั้นที่  1 (ป.1-3)  ยิ่งกว่าจับปู เพราะมีทั้งการจับมือ ลูบหัว ปลอบใจ ดุบ้างบ่อย ๆ จึงทำให้จากที่เป็นคนใจร้อนมาก ถึงมากที่สุด ทุเลาเบาบาง อ่อนลงมาเยอะเมื่อเจอสายตาแป๋วแหวว ของลูกศิษย์ตัวน้อย ๆ 
       มีหลานชายที่ต้องการปลูกฝังให้เขาได้รู้จัก วิธีการถ่ายทอดความรู้  ความรู้สึก การสังเคราะห์  มาเป็นข้อเขียนผ่านการนำเสนอในรูปของบล็อก และที่เห็นว่าเหมาะกับวัยของเขาจึงสอนให้สมัครสมาชิก  ปฏิบัติตามขั้นตอนต่าง ๆ จนมีชิ้นงานเป็นรูปร่างมาหนึ่งชิ้น ที่นี่ค่ะ

       หนึ่งข้อเขียนของคนเริ่มเขียน ใช้เวลายาวนาน  เพราะกว่าจะหาตัวอักษรแต่ละตัวบนแป้นพิมพ์ได้  ใช้นิ้วชี้สัมผัส...ทั้ง ๆ ที่ เคยสอนให้วางมือในการพิมพ์สัมผัส มาแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล
      คงต้องใช้เวลาให้เขาได้เรียนรู้  แล้วจะต่อยอดให้เด็ก ๆ  ในโรงเรียนภูมิวิทยา ช่วงชั้นที่ 2 ที่สนใจเขียนความรู้ ประสบการณ์มาเป็นคนแห่งการเรียนรู้  ค้นคว้า หาข้อมูล นำเสนอในรูปแบบบล็อกต่อไป  ด้วยตั้งหวังให้เขาก้าวไปในโลกของเทคโนโลยีได้อย่างไม่อายใครในอนาคต เท่านั้นจริง ๆ ค่ะ

Advertisement