อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ

ตนแล เป็นที่พึงของตน

พึงพึ่งตน ไม่จนจิต

(โคลงสี่สุภาพมหาสินธุมาลี)

                       พึ่งพ่อแลแม่นั้น         พึงได้ ลูกนา

                      ยามเมื่อยังมิวาย                  ชีพม้วย

                       พึ่งพิงเพื่อนมิตรสหาย           พึงพึ่ง ฤานี่

                       เราพึ่งพิงคบได้                   เมื่อแม้นเขายัง

                       เรายังชีพอยู่ยั้ง          เตือนใจ ลูกเอย

                       จงอย่าพิงพึ่งใคร                 ง่ายแท้

                      กายเราอยู่ยังไฉน                 ควรพึ่ง ฤาพี่

                       แม้นผู้เราพึ่งแม้                   ชีพม้วยยังสบาย.

...หยาดกวี...

๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๒