ความเรียงว่าด้วยการใช้ชีวิตและการมองโลก

แสงเดือนเคลื่อนคล้อยลาลับขอบฟ้า
เป็นสัญญาณของวันใหม่กำลังจะเริ่มต้น
นกน้อยออกหาอาหารให้ลูกน้อยในยามรุ่งสาง
ธรรมชาติได้สร้างสมดุลให้กับสรรพสิ่งต่าง ๆ ดำรงชีพอยู่ร่วมกัน

มนุษย์ที่ยังคงมีอารมณ์ความรู้สึก
ในสิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบประสาทสัมผัส
ผ่านวันคืนและกาลเวลา
สั่งสมบทเรียน บ้างพ่ายแพ้ บ้างชนะ
แต่ชีวิตก็ยังคงต้องก้าวเดินต่อไป

หลายครั้งเคยเหนื่อย หลายครั้งเคยท้อ
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้
แต่ก็จำต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป
เพราะสำนึกในใจยังย้ำเตือนเสมอว่า
"อย่าได้อ่อนแอเป็นอันขาด
เราจะต้องสู้ชีวิตจนถึงที่สุด"

ครั้งหนึ่งในชีวิตที่เดินท่ามกลางป่าเขา
ดูเหมือนชีวิตได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกไป
ธรรมชาติ ธรรมะ ช่างเป็นสิ่งที่ช่วยหล่อหลอมจิตใจ
ให้เรามีความนิ่งสงบมากขึ้น
ปล่อยวางมากขึ้นและกล้าที่จะฟันฝ่าอุปสรรค

ทางเดินข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
ล้วนอยู่ที่การมองดูตัวเราเอง
สร้างตัวเราอย่างที่เราอยากเป็น
สร้างตัวเราอย่างที่เราใฝ่ฝันเอาไว้

เวลาไม่อาจมากีดขวางความตั้งใจต่าง ๆ ของเราได้
มั่นใจ-เชื่อมั่นและลงมือทำ
ไม่กลัวล้มเหลว ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ
สภาพการณ์ต่าง ๆ ข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
เป็นเรื่องภายนอก
แต่เรื่องภายในของเรานี่สิ
เป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ในยามนี้มีแต่รักษากำลังใจ กำลังความคิดให้มั่น
มีเพื่อนที่รู้ใจคอยย้ำเตือนอยู่เคียงข้าง

หนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร
ขอแต่เรารู้ว่าวันนี้เราอยู่ ณ จุดใดและจะไปที่ใด
นั่นแหละคือความหมายที่ดีที่สุดของชีวิต...

ความเรียงว่าด้วยการใช้ชีวิตและการมองโลก

บินไปให้ไกลสุดหล้า ทายท้าอุปสรรคที่ขวางกั้น