ฟังเพลงนี้ทีไรทำให้ฉันคิดถึงวันวานในวัยเด็ก
เพราะตอนนั้นพ่อไม่ค่อยได้อยู่บ้านด้วยกัน
พ่อต้องออกเดินทางตะลอนๆ หาเลี้ยงครอบครัว ปั่นจักรยานไปขายมุ้ง
ขายภาพผ้าพระเวสฯ ขายจิปาถะสิ่งของ ตามหมู่บ้านอื่น
ปั่นไปตะลอนๆ ตามต่างจังหวัด นานๆ ได้กลับมาบ้านครั้งหนึ่ง
และทุกครั้งก่อนที่พ่อจะออกเดินทางไกล แม่จะเก็บดอกไม้ไหว้พระ
เพื่อขอพรให้พ่อโชคดีในการเดินทางและให้ปลอดภัยกลับมาบ้าน
ส่วนพ่อก็จะเด็ดดอกจำปาใส่ถุงกางเกง ซึ่งพ่อมักจะทำอย่างนี้ทุกครั้ง
ทำมาจนถึงทุกวันนี้ ฉันรู้แต่ว่าพ่อชอบดมดอกจำปา
บางครั้งก็เด็ดดอกจำปามาทัดหู เพื่ออะไรฉันยังสงสัย ....
และถ้าใครเป็นเพื่อนของฉันที่เคยปั่นจักรยานด้วยกัน
ก็ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมฉันชอบร้องไห้ตอนปั่นจักรขึ้นมอ...
พอดีวันนี้ที่จิตมันว่างเลยพาลคิดถึงพ่อ และคิดถึงใครหลายๆ คน
ที่มีสถานภาพการเป็นพ่อ แต่ต้องมีเหตุธุระให้เดินทางออกจากบ้านบ่อยๆ
แค่อยากให้คุณพ่อๆ ทั้งหลายได้รับรู้ว่ายังมีใครอีกหลายคนในครอบครัว
"คิดถึงและห่วงใยคุณพ่ออยู่เสมอ”
และยังมีใครหลายคนคอยทางการกลับบ้านของอีพ่ออยู่เด้อครับ
"พอปัดดากได้ ลงเฮือนไหว่ กะอย่าฟ่าวห่าวคึดวาจ่ะของเป็นบ่าวซำน้อยเด้อล่ะ"
ข่อยกับลูกซายยังคอยเจ่ากลับมา อยู่เด้อเถ่า
__________________
ครูหนู ..... ขออนุญาต นำภาพ และเสียงเพลง ถ่ายทอดความรู้สึก ของหญิงคนหนึ่ง ที่คิดถึงพ่อ ก่อความรู้สึก สำนึกความเป็นลูก มาฝากทุกคน ขอบคุณ สิ่งดีดี สร้างสรรค์ ความรู้สึก ของ ผู้สาวไทบ้าน จากบ้านมหาดอทคอม ครับ
|