ศูนย์รวมความคิด ความรู้ ประสบการณ์ ของคุณครู สมาชิกเว็บไซต์ ครูบ้านนอก.คอม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ตั้งใจทำเพื่อสังคมครับ เจ้าของโพสต์นี้ นายศุภวัฒน์ คุณานุวัฒน์ จากจังหวัด จันทบุรี

กว่าจะเป็นเล่ม [หนังสือทำมือ รูปแบบของสีน้ำฟ้า]

โพสต์เมื่อวันที่ : 27 มิ.ย. 2552 IP : เปิดอ่าน : 7045 ครั้ง คะแนนของ BLOG นี้ (49.09%-11 ผู้โหวต) ☰แชร์เลย >         Tweet ไม่พลาดข่าวการศึกษา ครูบ้านนอก Line Official กดเพิ่มเพื่อนเลย Advertisement

.....

กว่าจะเป็นเล่ม [หนังสือทำมือ รูปแบบของสีน้ำฟ้า]   กว่าจะเป็นเล่ม [หนังสือทำมือ]  ตอน ๑ อารัมภบท      หนังสือทำมือ เดิม หมายความถึงหนังสือเล่มหนึ่งๆ ที่ผู้เขียน เขียนเอง ทำภาพประกอบ จัดรูปเล่ม จัดหน้า ออกแบบปก ออกแบบการเข้าเล่ม เรียกว่าทำทุกขั้นตอนด้วยตนเองทั้งหมดโดยไม่ผ่านโรงพิมพ์ใหญ่ๆ      ในสมัยปัจจุบันที่เทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทมากขึ้น ทำให้หลายขั้นตอนสามารถพึ่งพาเทคโนโลยีเหล่านี้ได้  หากนับการเขียนเป็นขั้นตอนแรก เราสามารถพึ่งพาเทคโนฯ ได้ตั้งแต่ขั้นตอนที่สองจวบจนกระทั่งเป็นเล่มออกมา เมื่อมีร้านถ่ายเอกสาร นักศึกษา หรือกระทั่งบริษัทบางแห่งรับทำหนังสือทำมือเปล่านี้มากขึ้น ผู้เขียนก็สามารถเขียน กลั่นกรองแล้วไปจ้างให้โรงพิมพ์จัดหน้า ทำรูปเล่ม เข้าเล่มให้ได้ทันที โดยมีศูนย์กลางอยู่กรุงเทพมหานครเป็นส่วนใหญ่      สีน้ำฟ้ารู้จักหนังสือทำมือมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น ราวๆ ปี พ.ศ. 2530 – 2531 เป็นประเภทจุลสารทำมือ โดยรู้จักในฐานะนักอ่าน ต่อมาได้มีโอกาสเข้าร่วมกับกลุ่มนักฝัน น่าจะใช่นะ..ชื่อกลุ่มนักฝัน  ถ้าจำไม่ผิดโดยมีพี่นิจ อักษรา บรรณาธิการและนักเขียนประจำในนิตยสารวัยน่ารัก  ที่เข้าร่วมกลุ่มด้วยเพราะส่งงานเขียนของตัวเองไปลงในหน้านิตยสารบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นกลอน พอเริ่มมัธยมปลายก็เริ่มหัดเขียนเรื่องสั้น แรกๆ ก็เอาไปให้เพื่อนที่โรงเรียนอ่าน ก็เขียนเรื่องตัวเองปนกับเพื่อน นางเอกคนแรกเป็นชื่อของเพื่อนจำได้แม่นเลยก็คือ..พรนิภา  การที่จากบ้านเกิดที่เชียงราย มาเรียนเชียงใหม่ โลกกว้างขึ้น เริ่มส่งเรื่องสั้นไปตามนิตยสาร รวมทั้งกลอนด้วย ถ้าเรื่องสั้นได้ตีพิมพ์ก็จะได้ค่าขนมเป็นธนาณัติเรื่องละหนึ่งร้อยห้าสิบบาท ส่วนกลอนที่ตีพิมพ์ไปได้แต่ข่าวว่าเขามีค่าขนม โดยส่วนตัวไม่เคยได้รับเลยแค่มีงานก็ดีใจแล้ว      กลอนได้ตีพิมพ์  กลอนแรกในนิตยสารวัยหวาน ฉบับ 115  พี่รณภพ  ทรงเสรีย์ หรือพี่เอ๋ ชามาดา เป็นบรรณาธิการ ก็ส่งทุกค่ายนะ ตามงานบ้าง ไม่ตามงานบ้าง  แล้วแต่จังหวะและโอกาส จำได้แต่ว่ามีงานตีพิมพ์ทั้งนิตยสารวัยหวาน นิตยสารทราย และนิตยสารเดอะบอย      เมื่อมีโอกาสได้รู้จักกับพี่จาริก  แรมรอน  ก็รู้สึกสมัครสมาชิกไปกับกลุ่มใบตอง ที่พี่จาริก และได้เป็นเพียงผู้อ่าน  ความที่สนใจและอยากรู้อยากเห็น.. เริ่มลงมือทำจุลสารเอง กะจะออกรายสิบห้าวัน โดยรวบๆ รวมๆ เพื่อนในห้องเรียนนั่นแหละ  ก็สะเปะสะปะไปพอได้ทำ  คนอ่านพอมี อ่านฟรีซะเป็นส่วนใหญ่  ล่มไม่เป็นท่าอยู่แค่นั้นแหละ ^__^     จบมัธยมปลายเข้ากรุงเทพฯ   ร่วมกับเพื่อนทำจุลสารอีก ในนามจุลสาร กขค. โดยมีบัติต์ เป็น บก.  ตอนนี้แหละถึงได้มีส่วนร่วมอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมต้นฉบับ การจัดหน้า การตรวจทานต้นฉบับ.. แต่ก็ไม่รุ่งอีกรู้สึกได้ช่วยงานเขาเพียงฉบับ หรือสองฉบับ ก็แป๊กอีก     จนช่วงเวลาวัยรุ่นผ่านพ้นไป สีของความฝันก็จางลงๆ  ไฟเกือบมอด งานเขียนเริ่มต้นอีกครั้งเมื่อเทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทในชีวิต..นั่นก็คือ การเขียนออนไลน์ที่เว็บบ้านกลอนไทย หรือ www.thaipoem.com  สองปีแห่งความสุขโดยแท้จริง เมื่อผู้เขียน – ผู้อ่าน สามารถตอบถ้อยคำกันอย่างรวดเร็วทันใจ      กว่าจะมีแรงใจเติมไฟฝันก็เขียนออนไลน์อยู่หลายปี การทำหนังสือทำมือของสีน้ำฟ้า เริ่มต้นอีกเมื่อ “ทานตะวัน”  นักเขียนออนไลน์จากเว็บ www.bookcyber.com  กระดานบอร์ดบันทึกสาธารณะย้ายมาอยู่ข้างบ้านและให้ช่วยทำหนังสือทำมือให้         หนังสือสำเร็จลงจนได้ แต่ความที่เวลาจำกัดก็เลยขาดความปราณีตไปมาก จนกระทั่งได้แก้ตัวในเล่มต่อมา “เธอหายไปไหนเจ้าเด็กน้อย”  เล่มนี้ไม่มีภาพ ทำเฉพาะกิจ ให้น้องเขาไปหมดเลย     พอทำให้น้อง ก็อยากจะทำหนังสือทำมือของตนเอง.. “ความในใจ ไฟฝัน ฉันและเธอ” รวมกลอนเล่มแรก (เล่มนี้ทั้งแจก ทั้งขาย หมดเกลี้ยง เพราะเพื่อนๆ ช่วยซื้อเพื่อช่วยวิกฤตที่ร้านตอนประมาณ ปี 49)  จากนั้นแตกหน่อมาเป็น “นักฝัน วันวาร การเดินทาง” | “มิตรภาพออนไลน์”      และปัจจุบันเล่มที่กำลังปล้ำๆ อยู่นี้  “หินสักลาย” ทำให้น้องอีกเช่นเคย น้องชื่อ "ดาเรน"  ชื่อคล้ายๆ "ตาเรน" บล็อกเกอร์โอเคฯ ท่านหนึ่ง  ดังนั้นเพื่อป้องกันการสับสน สีน้ำฟ้าก็เลยเรียกน้องเขาว่า "น้องดีน"   รู้จักกันผ่านโลกออนไลน์นี่แหละค่ะ  เขาเห็นรูปร่าง หน้าตา หนังสือทำมือ ที่สีน้ำฟ้าทำ เลยอนุญาต และไว้วางใจ มาร่วมมือกันทำ เล่มนี้เลยค่ะ เล่มที่ฝีมือสีน้ำฟ้าพัฒนามากขึ้น และภูมิใจนำเสนออย่างยิ่ง      ภาพปกมาจากบล็อกแก๊ง "เขาพนม"  ออกแบบปกโดยน้านพ ซึ่งเป็นหุ้นส่วนที่ร้านของสีน้ำฟ้านี่แหละค่ะ สวยไหมๆ อิอิ.. ออกนอกหน้านิ๊ดหนึ่ง เพราะภูมิใจในเล่มนี้ ที่ตรวจทาน แก้ไข และจัดรูปเล่มเองทั้งหมด งานนี้ต้องขอบคุณน้องดีนค่ะ ที่ทำให้สีน้ำฟ้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นคน และมีค่าขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากปัญหาอะไรต่อมิอะไรรุมเร้าเหลือเกิน     ในการทำหนังสือทำมือนั้น แต่ละขั้นตอนจะว่าง่ายก็ไม่เชิง  และยิ่งสมัยปัจจุบันเห็นด้วยอย่างยิ่งที่คุณสายลมอิสระ  นักเขียนฝีมือดี และกองบรรณาธิการนิตยสารไอน้ำ ออกมาให้ความเห็นผ่านเว็บประพันธ์สาส์นว่า หนังสือทำมือก็ควรมี บรรณาธิการ  เรื่องนี้ติดตามอ่านต่อได้จาก ลิ้งค์นี้ http://www.praphansarn.com/new/c_talk/detail.asp?ID=210 เมื่อหนังสือทำมือ ปราณีตขึ้น มีการกลั่นกรอง มีคุณภาพมากขึ้น หนังสือทำมือที่เคยซบเซาลงไปด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง คงจะฟื้นกลับคืนมาอีกครั้ง   เช่นเคยค่ะขอแบ่งไดอะรี่เป็นตอนๆ  ตอนหน้าพบกับ.. ทำมือ ทำอะไรก่อนดี

โดย สีน้ำฟ้า