กำเนิดสุดสาคร (บทประพันธ์บรมครู..สุนทรภู่ «   ย้อนกลับไปนึกถึง..."วัยที่เพื่อนๆ..เป็นเด็กชั้นประถมกันครับ.."(จำกันได้มั๊ย..ไม่รู้..?) และอีกอย่าง... เรามาดู..สำนวนภาษาเขียนในรูปแบบ.."ร้อยกรอง"..สวยๆร่วมกัน.. เผื่อจะ..ลดอุณหภูมิทางความคิด..อันร้อนแรงของเพื่อนๆบางท่าน..ได้บ้าง..! • • กำเนิดสุดสาคร เมื่อพระอภัยมณีได้นางเงือกแล้ว.. โถ! ...หม้อข้าวยังไม่ทันดำ....ก็จำต้องพรากจากกันไป.. เพราะบังเอิญนางสุวรรณมาลี.. ธิดาพระเจ้ากรุงผลึก....ได้ล่องเรือตามหาดวงแก้วในฝัน.. จนมาถึงเกาะแก้วพิสดาร ... พระอภัยมณีและสินสมุทร...จึงขอโดยสารเรือกลับไปด้วย...   ๏ จะกล่าวถึงเงือกน้อยกลอยสวาท      ซึ่งรองบาทพระอภัยไกลสถาน  อยู่วลวังหลังเกาะแก้วพิสดาร                ประมาณกาลสิบเดือนไม่เคลื่อนคลา ๚  ๏ ให้เจ็บครรภ์ปั่นป่วนจวนจะคลอด       ระทวยทอดลงกับแท่นที่แผ่นผา  จะแลเหลียวเปลี่ยวใจไนยนา                ไม่เห็นหน้าผู้ใดที่ไหนเลย ๚  หมายเหตุ : ตัวสะกดต่างๆ คัดลอกมาจากต้นฉบับของสุนทรภู่ ดังนั้นบางคำอาจต่างไปจากปัจจุบัน เช่นคำว่า “ไนยนา” สมัยนี้เขียนว่า “นัยนา” ก็ร่วมสองร้อยปีแล้วนะครับ วิวัฒนาการของภาษาก็เปลี่ยนไปบ้าง จากนั้นนางเงือก..ก็คลอดบุตรชายมาหนึ่งคน.. ชื่อว่า “สุดสาคร” ...มีม้า “นิลมังกร” เป็นม้าคู่ใจ.. สุดสาครได้เล่าเรียนวิชาต่างๆ.. จากพระโยคีจนเก่ง.. ถูกใจพระโยคี..จึงได้มอบไม้เท้ากายสิทธิ์ให้ .. พอสามขวบก็มาลาแม่.. เพื่อไปตามหาพระอภัยมณีผู้เป็นพ่อ.. นางเงือกก็แสนห่วงใยแต่ก็จำยอม..   ๏ เคยกินนมชมชื่นระรื่นรส          พ่อจะอดนมหมองลอองสี  ทั้งย่อมเยาว์เบาความได้สามปี       เล็กเท่านี้จะไปกระไรเลย ๚  ลืมบอกไปว่า...สุดสาครนั้นได้บรรพชาเป็นมุนีน้อย.. เมื่อลาแม่แล้ว...ก็ออกเดินทางไปตามหาพ่อ... และแล้วก็มาพบกับชีเปลือย..."ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์".. หลอกเอาวิชา...และหลอกให้นั่งภาวนาบนปากเหว.. พอเผลอ...ก็ถูกถีบตกเหวจนสลบไสล.. แล้วเอา...ม้านิลมังกรและไม้เท้ากายสิทธิ์หนีไป.. เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ร้องไห้โฮ... นึกถึงพระเจ้าตา...ให้มาช่วยหนูด้วย..! " ฮือๆ หนูคิดถึงแม่ .. แง้! "   ๏ โอ้เจ้าตาอาจารย์ของหลานเอ๋ย        พระองค์เคยค่ำเช้าเฝ้าสั่งสอน  มาครั้งนี้ชีวาตม์แทบขาดรอน               พระอาจารย์มารดรไม่เห็นใจ  เมื่อต่อตีผีดิบสักสิบโกฏิ                       พระมาโปรดหลานรักไม่ตักไษย  โอ้ครั้งนี้มิรู้ด้วยอยู่ไกล                         ไม่มีใครบอกเล่าพระเจ้าตา ๚  ม้ามังกรหนีชีเปลือยมาได้.. ก็กลับมาหาสุดสาคร.. แล้วก็ช่วยแหกปากร้อง ..จ๊าก! เอ๊ย! ฮี้ๆๆๆๆ.. เพื่อให้คนมาช่วย.. ทั้งคนทั้งม้าร้องจนป่าลั่น ......!   ๏ บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว       สดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา  เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา                         ประคองพาขึ้นจนบนบรรพต  แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์                    มันสิ้นสุดฦกล้ำเหลือกำหนด  ถึงเถาวัลิพันเกี่ยวที่เลี้ยวลด                  ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน ๚  แค้นนี้ต้องชำระ !  สุดสาครเข้าไปตามหา..ชีเปลือยที่เมืองการเวก.. ไปแย่งไม้เท้าคืนมาได้ .. เฒ่าชีเปลือย..ตกใจกระโดดผลุงหนีไป.. ชาวเมืองวิ่งตามกันอลหม่าน.. เสียงดังเข้าไปในวัง .. กษัตริย์เมืองการเวกออกมาเจอสุดสาคร.. ในชุดมุนีน้อย..ก็รู้สึกรักใคร่เอ็นดูยิ่ง จึงตรัสถามว่า ...   ๏ เป็นพงศ์เผ่าท้าวพระยาหรือพาณิช          กะจิริดรู้ศรัทธาจะหาไหน  พระมุนีมีนามกรใด                                     ธุระไรจึงจะมาถึงธานี ๚  ๏ พระหน่อไทได้ฟังรับสั่งถาม                      จึงตอบความตามจริตกิจฤๅษี  อาตมาอายุได้สามปี                                    พระชนนีชื่อมัจฉาวิลาวรรณ์ ๚  อืมมม์ .... เพิ่งรู้เหมือนกันว่านางเงือกชื่อเพราะซะด้วย!.. สุดสาครก็เลยเล่าเรื่อง...ชีเปลือยไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์ให้ฟัง..  หลังจากนั้น..ก็ตามจับตัวมาไต่สวน.. กว่าจะจับได้ก็เหนื่อยนัก..  “พวกข้าเฝ้าเข้ากลุ้มรุมกันฉุด แกดิ้นหลุดแพลงพลิกเข้าจิกหัว” เมื่อโดนจับได้..แล้วแทนที่จะรับสารภาพ.. เฒ่าเจ้าเล่ห์กับทำปากแข็ง ..แถมยังกวนโอ๊ยอีก..!   ๏ ฝ่ายชีเปลือยเหนื่อยอ่อนลงนอนนิ่ง               ครั้นรับจริงกลัวจะสั่งให้สังหาร  แกล้งบิดเบือนเหมือนเป็นไข้ไม่ให้การ              ทำสะท้านเทิ้มเทิ้มระเริ้มริก  เขาเตือนตีสีข้างผางถนัด                                 ทำจุกอัดอั้นใจไม่กระดิก  เขาจี้จิ้มทิ่มพุงสดุ้งพลิก                                   หัวเราะริกรื้อกลับนั่งหลับตา ๚  พระเจ้ากรุงการเวกจึงสั่งให้นำไป..ผ่าอก..! แต่สุดสาคร ก็สงสาร.. “จึงทัดทานทูลท้าวเจ้ากรุงศรี” .. เมื่อสุดสาคร..ร้องขอชีวิตเจ้าชีเปลือย..  เจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่น..จึงรอดตายอย่างหวุดหวิด!!!.. พระเจ้ากรุงการเวก..มีธิดาน้อยองค์หนึ่ง.. ชื่อว่า เสาวคนธ์ ..แต่ไม่มีโอรส..  จึงโปรดสุดสาครนัก.. ทั้งกษัตริย์และมเหสี..ได้เรียก...พระธิดาเสาวคนธ์.. ให้มารู้จักสุดสาคร ...ให้เป็นพี่เป็นน้องกัน ...   ๏ พระตรัสพลางทางเรียกธิดาราช                   มาร่วมอาสน์เนาวรัตน์แล้วตรัสสอน  ให้อัญชลีพี่ยาสุดสาคร                                      นางโอนอ่อนอภิวันท์จำนรรจา  พี่จ๋าพี่พระแกลตุ๊กแกร้อง                                  ทำบ่วงคล้องมันเสียทีเถิดพี่จ๋า  กุมารอุ้มจุมพิตพระธิดา                                    แล้วว่าอย่ากลัวตุ๊กแกเลยแม่น้อง  ฉันจะตีที่หลังให้ดังผลุง                                     น้องสดุ้งสรวลสันต์กันทั้งสอง  น่าสงสารมารดรกรประคอง                                อุ้มให้สองทรามเชยเสวยนม  สุดสาครนอนทับพระเพลาซ้าย                            แล้วดื่มสายโลหิตสนิทสนม  จนอิ่มหนำฉ่ำชื่นรื่นอารมณ์                                 นางจูบเกล้าเผ้าผมเฝ้าชมเชย ๚  ชีวิตในวัยเด็กของสุดสาครก็น่ารักอย่างนี้แหละ..  มีขึ้นมีลง แต่ก็วาสนาดี .... "เพราะมีเมตตาธรรม".. ที่นางสุวรรณมาลี.....ล่องเรือมาจนถึงเกาะแก้วพิสดารนั้น..  เพราะนางเป็นคู่หมั้นของอุศเรน..เจ้ากรุงลังกา.. แต่นางไม่สนใจ.. ตอนหลังอุศเรน..โดนสินสมุทรฆ่าตาย (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) .. นางลเวงน้องสาวอุศเรนจึงแค้นใจ ..ยกทัพมาแก้แค้น .. แต่เห็นว่า...พระอภัยมณีหล่อ..ก็เลยแย่งซะเลย.. คือแย่งไปจากนางสุวรรณมาลี..ด้วยเสน่ห์ยาแฝด พระอภัยก็สมยอม.. ครั้นถึงรุ่นลูกเป็นวัยรุ่น..  สุดสาครไปตามหาพ่อ.. นางละเวงก็เลยแนะลูกสาว..ให้ทำกิจกรรมที่แม่ถนัดคือจับผ้ชาย*** คงจำกันได้นะว่า...นางผีเสื้อสมุทรนั้นตายตอนไหน..?   ตอนพระอภัยฯ อยู่บนเกาะแก้วพิสดารนั้น....นางผีเสื้อมารบกวนไม่ได้.. เพราะเกรงอิทธิฤทธิ์ของพระโยคี..  แต่เมื่อพระอภัยโดยสารสำเภาของนางสุวรรณมาลี..ออกมาจากเกาะแล้ว.. แม่ผีเสื้อก็โผล่มา .. แล้วท้ายที่สุด...ก็ตายเพราะเสียงปี่ของพระอภัยฯ.. ด้วยเพลง The End of The World  รึเปล่าก็ไม่รู้นะ.. ระหว่างที่พระอภัยและสินสมุทร..กำลังติดหญิงอยู่ในกรุงลงกา เอ๊ย กรุงลังกานั้น.. นางสุวรรณมาลี พร้อมด้วยสุดสาคร เสาวคนธ์ (ธิดาเจ้าเมืองการเวก) .. และหัสไชย (น้องชายเสาวคนธ์ ซึ่งเกิดทีหลังที่เจ้าเมืองการเวกชุบเลี้ยงสุดสาคร).. ทั้งหมดนี้.....ก็ได้ยกทัพไปบุกเมืองลังกา..ของนางลเวงวัณฬาราช เพื่อจะชิงตัวพระอภัยฯ .. สุดสาครและหัสไชย (น้องชาย).. ก็ได้อาสานางสุวรรณมาลี.....เข้าไปดูพระอภัยในวังของนางลเวง. นางลเวงแสร้งทำยินดี..เตรียมต้อนรับสุดสาครและอนุชา..  แล้วก็แอบยุลูกสาว..ให้เผด็จศึกสุดสาครให้ได้.. แต่นางสุลาลีวัน ลูกสาวนางลเวง.. ไม่มีประสบการณ์..ก็เลยทำอิดออดอิดเอื้อนกระมิดกระเมี้ยน..!   ๏ ด้วยไม่เคยเลยหม่อมฉันประทานโทษ                 อย่ากริ้วโกรธกึ่งตรึกนึกไฉน  นางฟังคำร่ำปลอบให้ชอบใจ                                    กลัวทำไมมีผัวอย่ากลัวเลย  ไม่ลำบากยากเย็นเป็นแต่เขา                                   เข้าคลึงเคล้าต้องถูกดอกลูกเอ๋ย  ชื่นอะไรนั้นไม่รื่นเหมือนชื่นเชย                                กลัวจะเคยเสียหนักอีกอย่าหลีกตัว ๚  จากนั้นก็ปลุกเสกเลขยันต์กันขนานใหญ่..  แล้วก็อาบน้ำ..แต่งองค์ทรงเครื่อง..ออกไปต้อนรับสุดสาคร.. สุดสาครถึงจะรุ่นหนุ่มแล้ว.. แต่ก็ยังเป็นนักพรตรูปงาม.. สวมใส่หนังเสือเป็นอาภรณ์ดังเดิม..   ๏ สุดสาครค้อนเคืองชำเลืองพิศ                       ระรื่นฤทธิ์รสสุคนธ์ด้วยมนต์ขลัง  ให้เสียวซาบปลาบปลื้มจนลืมชัง                          เห็นเปล่งปลั่งพรั่งพร้อมลม่อมลไม ๚  เมื่อรู้ว่า..สุดสาครต้องมนต์หลงเสน่ห์ตนแล้ว..  เมื่อได้โอกาส..นางสุลาลีวันจึงให้..สุดสาครปลดเครื่องนักพรต.. เพื่อมาถือเพศฝรั่ง..เมืองลังกาดูบ้าง.. “จึงว่าพี่นี้ไม่ขัดหัทยา อยากเป็นฝาหรั่งเล่นเย็นเย็นใจ”..   ทีนี้แหละ..นางสุลาลีวันก็ทำกระแดะเล่นตัว..  ก็ยิ่งทำให้สุดสาคร ฟืดฟาด! ฟืดฟาด!...   ๏ ห้ามเท่าไรไม่ยั้งไม่ฟังห้าม                       ตามเถิดตามบุญกรรมแกล้งทำเฉย  พระกอดช้อนกรต้องประคองเชย                     ต่างไม่เคยขามเขินเผอิญเป็น  กระดี้กระดิกพลิกเพลี่ยงเบือนเบี่ยงบิด             เหมือนเรือติดตมตื้นจะขืนเข็น  แต่สาวหนุ่มชุ่มชื่นระรื่นเย็น                            บังเกิดเป็นอัศจรรย์ไม่ทันรู้  ด้วยรวดเร็วเปลวไฟประไลยราค                      เหมือนขึ้นปากนกหินดินใส่หู  พอลั่นฉับสับไกก็ไฟพรู                                    เสียงฟุบฟู่ฟุ้งฟูมดังตูมตึง  ต่างละเลิงเชิงชมภิรมย์รื่น                               อันรสอื่นหรือจะเปรียบประเทียบถึง  นางเมียยั่วผัวเย้าเฝ้าเคล้าคลึง                         จนเหนื่อยจึงเคลิ้มหลับระงับไป ๚  โถ! ... สุดสาครจะมา “รบทัพจับศึก” กลับมาโดน “ล้มทับจับสึก” ซะแล้ว.. จนกระทั่งพระฤๅษีจากเกาะแก้วพิสดาร มาเทศนาโปรดทัพทั้งสองให้เลิกแล้วต่อกัน จึงสงบศึกปรองดองกันได้  โดยนางลเวงได้เชิญนางสุวรรณมาลีและทัพกษัตริย์ทั้งหมดเข้าเมือง นอกจากนี้นางลเวงยังยอมให้นางเสาวคนธ์ขุดโคตรเพชรในระหว่างชมสวนอีกด้วย ต่อมานางเสาวคนธ์.. ที่เคยเล่นตุ๊กแกที่พระแกล(หน้าต่าง)กับสุดสาครในวัยเด็ก..  ก็งอนเช้งหนีกลับไป .. สุดสาครรู้เข้า..ก็ชวนหัสไชย(อนุชาเสาวคนธ์)..  ติดตามนางเสาวคนธ์..ไปง้องอนอย่างกระชั้นชิด แต่ก็ไม่เป็นผล.. จึงได้แต่พร่ำรำพึงเป็นบทกลอน.. ที่คุ้นหูและโดนใจคนหนุ่มในกลุ่มแห้วมาทุกยุคสมัยว่า .... “จะเรียนร่ำทำอะไรไม่ลำบาก .... ให้ยอดยากอย่างเดียวเกี้ยวผู้หญิง” แต่ถ้าเนื้อคู่แล้วย่อมไม่แคล้วคู่กัน.. หนีได้ก็หนีไป ..หนีอย่างไรก็ไม่พ้น.. เสาวคนธ์เดินหน้าต่อไป..หลายบทหลายตอน.. ทั้งแปลงกายเป็นฤๅษี...จนกระทั่งไปตีได้เมืองวาหุโลม.. แต่สุดสาคร...ก็ตามไปพบจนได้ ..แล้วก็ได้สุขสมอารมณ์หมาย..   ๏ ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงแว่วเสียงตรัส                  กลับสงัดเงียบระงับหรือหลับไหล  ค่อยแหวกม่านคลานแลอยู่แต่ไกล                เห็นเนาในแท่นทองทั้งสององค์  นึกเอะใจใครหนอนอนคลอเคล้า                   พลางเคียงเข้าพินิจพิศวง  สังเกตจำสำคัญได้มั่นคง                              รู้ว่าองค์เชษฐาสุดสาคร ๚  ครับ! เรื่องสุดสาครก็ขอจบลงเพียงตรงนี้ .. แต่ก็ขอสรุปเรื่องพระอภัยมณีลงไปด้วยเลยว่า.. ตอนจบนั้นพระอภัยมณีไปบวชเป็นฤๅษี.. โดยมีนางสุวรรณมาลีและนางลเวงตามไปบวชเป็นชีด้วย.. ส่วนศรีสุวรรณอนุชาของพระอภัยมณี..ก็กลับไป.. ครองเมืองรมจักร..ของนางเกษราผู้เป็นมเหสี..   ๏ สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึก                        ได้ปราบศึกสืบวงศ์เหล่าพงศา  สุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑา                              ครองลังกาผาสุกสนุกสบาย ๚  (ปล.ทุกตัวอักษรที่เพื่อนได้อ่าน.. มีผู้ได้ร้อยเรียงไว้อยู่แล้ว.. ผู้โพล็ท..ทำหน้าที่เพียงแค่.. มาจัดตำแหน่งวรรคตอนของอักษรใหม่ .. เพื่อให้..ง่ายต่อการอ่าน

เครดิต   thodsagun .......ขอบคุณเจ้าของบทความ                                                                                ครูติ๋ว

Advertisement