กลอนบทนี้ เกิดจากแรงบันดาลใจ..เมื่อครั้งได้มีโอกาสขึ้นไปเป็นครูผู้สอนและใช้ชีวิตร่วมกับ...เด็กน้อยชาวบ้านป่า บนดอยสูงในอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่....ขอมอบกลอนบทนี้ แด่ คุณครูทุกท่าน ในวันไหว้ครู เจ้า
........เก็บดอกไม้ป่า...บูชาครูผู้สร้าง.....กลางป่าดงดอย.....
เก็บ......บุปผา สุมาลัย ในไพรกว้าง
ดอก......สล้าง พร่างน้ำค้าง กลางเวหน
ไม้......ประดับ ระยับจิต ชิดกมล
ป่า......มากล้น เลิศค่า เหลือพรรณา
บูชา......ครู ด้วยมาลัย อันงามเพลิศ
ครู......ผู้เลิศ อุดมการณ์ อันแรงกล้า
ผู้......เปี่ยมด้วย ความรัก และเมตตา
สร้าง....ศรัทธา มากล้น บนดวงใจ
กลาง....ความเขลา เรารอบรู้ เพราะครูขาน
ป่า......สราญ เพราะรอบรู้ ครูขานไข
ดง......กันดาร มาก ล้ำ สักปานใด
ดอย.....สดใส เพราะมีครู ผู้กล้าเอย
โดย........พัชรินทร์ เขตวัง โรงเรียนบ้านห้วยข้าวลีบ อำเภอแม่วาง
จังหวัดเชียงใหม่ 30 สิงหาคม 2538
Advertisement