การกู้ยืมเงิน  คือ  สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่า  “ผู้กู้”  ได้ขอยืมเงินจำนวนหนึ่งตามที่ได้กำหนดไว้จากบุคคลหนึ่งเรียกว่า  “ผู้ให้กู้”  เพื่อผู้กู้จะได้นำเงินจำนวนดังกล่าวไปใช้สอยตามที่ประสงค์และผู้กู้ตกลงว่าจะคืนเงินจำนวนดังกล่าวให้แก่ผู้ให้กู้ตามเวลาที่กำหนดไว้โดยผู้กู้ยินยอมเสียดอกเบี้ยให้แก่ผู้ให้กู้ตามอัตราที่ตกลงกันไว้เป็นการตอบแทน

                   การกู้ยืมเงินเกินกว่า 2,000 บาท  จะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือที่แสดงข้อความว่าได้มีการกู้เงินกันจริงโดยต้องมีลายมือชื่อของผู้กู้ หรือ ลายพิมพ์นิ้วมือประทับในหนังสือดังกล่าวโดยมีพยานลงลายมือชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือของผู้กู้อย่างน้อย ๒ คน  หากไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือดังกล่าวแล้ว  ผู้ให้กู้จะฟ้องร้องต่อศาลให้บังคับให้ผู้กู้ชำระเงินตามสัญญาไม่ได้  (ป.พ.พ.  มาตรา ๖๕๓)หลักฐานในการกู้ยืมเงิน  เช่น

                        ข้าพเจ้านายเอกได้กู้เงินจากเถ้าแก่จู๋เป็นจำนวนเงิน ๕๐,๐๐๐  บาท  โดยข้าพเจ้าสัญญาว่าจะใช้เงินจำนวนดังกล่าวคืนให้ภายในวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๒๘

ลงชื่อ  นายเอก  ผู้กู้

  อัตราดอกเบี้ย

       ๓. หนังสือสัญญากู้จะต้องทำขึ้นอย่างน้อย ๒ ฉบับ  โดยผู้ให้กู้ถือไว้ฉบับหนึ่ง  และผู้กู้ถือไว้อีกฉบับหนึ่ง

      ๔. ผู้กู้จะต้องนับเงินที่ตนกู้ให้เท่ากับจำนวนที่ตนได้กู้ไปตามสัญญาให้ครบถ้วนเสมอหากมิฉะนั้นแล้วก็จะเป็นปัญหา   กล่าวคือหากได้เงินไม่ครบแต่ผู้กู้ได้ลงมือชื่อในสัญญาให้แก่ผู้ให้กู้แล้ว  ผู้ให้กู้อาจโกงผู้กู้ในภายหลังว่า  ได้มอบเงินให้แก่ผู้กู้ไปจนครบถ้วนแล้ว

        ๕. พยานลงชื่อในสัญญากู้ ควรเป็นพยานของฝ่ายผู้กู้จำนวน ๑ คน ลงเป็นพยานในสัญญากู้ด้วย

      ....ทุกย่างก้าวของชีวิต  จะไม่มีอุปสรรคนั่นอย่าหวัง ความไม่ประมาท นั่นคือเกราะคุ้มภัยของชีวิต..

          การกู้ยืมเงินนั้นกฎหมายได้กำหนดไว้ว่าผู้ให้กู้คิดดอกเบี้ยจากผู้กู้ได้ไม่เกินร้อยละ  ๑๕  ต่อปีหรือในอัตราร้อยละ  ๑.๒๕  ต่อเดือน  หากผู้ให้กู้คิดดอกเบี้ยเกินกว่าดอกเบี้ยดังกล่าวแล้ว  ผลก็คือดอกเบี้ยตกเป็นโมฆะทั้งหมด  ผู้ให้กู้คงเรียกให้ผู้กู้ยังต้องติดคุกเพราะมีความผิดทางอาญาฐานเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา  อาจถูกจำคุกไม่เกิน  ๑  ปี  หรือปรับไม่เกิน  ๑  พันบาท  หรือทั้งจำทั้งปรับ  (ตาม พ.ร.บ.  ห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา  พ.ศ. ๒)

                        แต่ในกรณีที่ไปกู้เงินจากธนาคารหรือสถาบันทางการเงินอื่น ๆ  เช่น บริษัททรัสต์,  บริษัทเงินทุน,  โรงรับจำนำ  ฯลฯ  นั้นกฎหมายยินยอมให้ธนาคารและสถาบันทางการเงินดังกล่าวคิดดอกเบี้ยได้เกินกว่าอัตราร้อยละ ๑๕ ต่อปี ตามอัตราดอกเบี้ยที่กระทรวงการคลังได้กำหนดไว้

Advertisement