หมดอะไร ก็หมดไป แต่อย่าหมดกำลังใจ

เสียอะไร ก็เสียไป แต่อย่าให้ใจเสีย

เท่านี้ เราก็อยู่ได้บนโลกใบนี้

อย่างมีความสุข

""""

""

"

คนตาบอด แต่ใจไม่บอด

น้องแพงตา ท้าวพา ซึ่งพิการทางดวงตา คือตาบอดข้างหนึ่ง ส่วนอีก

ข้างมองเห็นเพียงเลือนราง ซึ่งน่าสงสารมาก  แต่เธอก็ต่อสู้ชีวิต  ไม่

งอมืองอเท้า และไม่ขอใครกิน เธอได้จากบ้านเกิด หนองบัวลำภู เข้า

สู้ชะตากรรมในกรุงเทพ โดยหางานทำ ครั้งหนึ่งไปทำงานก่อสร้างที่

บริษัทแห่งหนึ่ง แล้วได้พบรักกับชายหนุ่มน่าจะเป็นบุพเพสันนิวาส

ชายหนุ่มนั้น คือ นาย อาดุลย์ กาทองทุ่ง ซึ่งได้จากบ้านจังหวัดเชียงราย

มาสู้ชีวิตที่กรุงเทพ โดยทำงานก่อสร้างแห่งเดียวกันกับน้องแพงตา

ทั้งสองได้พบรักกันแล้ว ต่อจากนั้น อาดุลย์ กาทองทุ่ง นึกสงสารน้อง

เลยได้ออกจากงานก่อสร้าง กลับมายึดอาชีพขายลูกชิ้นและน้ำหวาน

โดยได้ย้ายมาอยู่ที่อำเภอสวีจังหวัดชุมพร โดยเช่าบ้านเลขที่ ๕๖๕

ซอย ๗ ถนนรักษ์นรกิจ หมู่ที่ ๕ ตำบลนาโพธิ์ อำเภอสวี จังหวัดชุมพร

จนกระทั่งมีลูกชาย ๑ คน ชื่อน้องแทน(อานุพร) ทั้งสองสามีภรรยา

พยายามเลี้ยงลูกอย่างดีเยี่ยม ไม่แพ้คนตาดี นี้ เป็นเครื่องวัดค่าของ

คนจนพิการที่ต่อสู้ชีวิตครอบครัวหนึ่ง ซึ่งผิดกับคนร่ำรวยบางคน ที่

ทุจริตคดโกงชาติบ้านเมือง แถมยังทำร้ายบ้านเมืองให้พังพินาศไป

อีกด้วย ดังที่เราท่านทั้งหลายเห็นอยู่ในเมืองไทย ขณะนี้ เมื่อท่าน

เห็นวิถีชีวิตของครอบครัวพิการตัวอย่างแห่งความดี โดยยึดหลัก

สัมมาชีพที่น่าสรรเสริญยิ่ง ทั้ง ๓ ชีวิต พ่อ แม่ ลูก เช้าออกจากบ้าน

พร้อมด้วยลูกชิ้น บรรทุกรถซาเล้ง ออกตระเวนขาย จนกลับมืดค่ำ

วันๆหนึ่ง ได้พอประทังชีวิต และเลี้ยงลูกให้มีความสุข ในขณะเดียว

กันที่เมืองไทย มีเศรษฐีบางคน เอาเงินมาจ้างให้คนเผาเมือง เผา

รถเมย์กรุงเทพฯ ปิดถนน ทำร้ายประชาชน ปิดโรงแรมที่ประชุม

ทำลายรถนายก นี่หรือ ที่เขาเรียกว่า คน ส่วนน้องแพงตา ตาก็บอด

แต่ยังทำงานเลี้ยงชีพอันสุจริต ไม่เคยทำให้เมืองไทยเดือนร้อน

แม้แต่นิด นี่ คือคนตาบอด แต่จิตใจไม่มืดบอด ซึ่งเป็นบุคคลที่น่า

ยกย่องสรรเสริญเป็นยิ่งนัก ส่วนคุณอาดุลย์ กาทองทุ่ง ก็ไม่เคยที่

จะคิดนำน้องแพงตา ไปเที่ยวถือขันขอทานเขากิน คุณอาดุลย์ จะ

ไม่มีความคิดเหล่านี้เลย ซึ่งเป็นสามีที่น่าสรรเสริญยิ่ง เรื่องนี้อาตมา

อยากให้คนที่เป็นสมาชิกรัฐสภาอ่านจังเลย เผื่อว่าจะมีความคิด

ที่สะท้อนอะไรบางอย่างได้บ้าง ท่านผู้ชมทั้งหลายคงเห็นด้วยนะ

ตาบอดจริง หญิงสู้ คู่ชีวิต

แต่ไม่ปิด ดวงใจ ในวิถี

เช้ากินค่ำ คิดทำ กรรมดีดี

ทำโลกนี้ เย็นสงบ พบสบาย

ไม่ขอใคร เลี้ยงชีพ บีบชีวิต

มายาจิต เสเเสร้ง แกล้งความหมาย

ไม่ขอใคร เขากิน ไม่สิ้นใจ

อยู่ที่ไหน ที่นั่น สุขสันต์เอย.

............................

เอื้อเฟื้อโดย  อ...หยาดกวี...กราบขอบพระคุณครับ

๕  มิถุนายน ๒๕๕๒

ควรตั้งชื่อประกอบเรื่องนี้ว่าอย่างไร ครับ  ระหว่าง

1.  ความพิการ....ใช่เป็นมาร...ของคนสู้ชีวิต

2.  ผิดด้วยหรือ.....? ที่ฉันเกิดมาจน

3.  เสียดาย....คนท้อแท้ไม่ได้อ่าน

จากนั้นไหว้วานทุกท่านได้สละเวลาสักนิด เขียนโหวตลงข้างล่างนี้ จะเป็นเพียงหมายเลขก็เกินคุ้มกับเวลาที่ท่านให้ แล้วรอรับกำนัลใจจากครูหนูนะครับ 

อย่าลืมเพิ่มที่อยู่ เผื่อครูหนู ส่งของฝากมาให้ครับ 

 ขอบคุณทุกท่านที่เยี่ยมชม...ด้วยชื่นใจ