คนไม่หลับ หลอดนีออนก็ไม่หลับ

มืดค่ำแล้ว แก้วตา ยังหากิน

อยู่บนดิน ดิ้นรน จนมืดแสง

แสงนีออน สอนคน บนฟ้าแดง

ถึงมืดแสง อาทิตย์ ชีวิตยัง

สู้กับงาน เพื่อเงิน ตื่นชีวิต

มานั่งคิด นอนคิด จิตยังหวัง

หวังได้เงิน เงินนิด มาปิดบัง

ชีวิตยัง ไม่หลับ ลับตานอน

ดอกนีออน ยังอยู่ คู่ชีวิต

แต่ดวงจิต ไม่มี ที่จะสอน

มันไม่เหนื่อย ไม่เมื่อย ไม่อดนอน

มันพักผ่อน ไม่เป็น ดังเช่นคน

หลอดนีออน ถ้าปิด มันก็มิดหลับ

แต่คนกับ คนหนอ จิตฉอฉล

มันมืดมัว หัวใจ ในกมล

ลืมตัวตน หลงเล่ห์ สิ้นเวลา

ถึงเวลา มันดึก ยังนึกคิด

เมื่อไรจิต จักหลับ ลับเคหา

นำโน่นนิด นี่หน่อย คอยเปิดตา

เมื่อไรหนา จึงจะหลับ ระงับลง

ส่วนภูเขา เหล่ากา ท้องฟ้ากว้าง

หยาดน้ำค้าง ยังหลับ ดับโลภหลง

รวมสัตว์ป่า สาระพัน มันก็คง

ละลืมหลง หลับสนิท นิทราเอย.

...หยาดกวี...

๔ เมษายน ๒๕๕๒

Advertisement