ได้กล่าวไว้แล้วว่าเมืองที่สร้างความร่ำรวยให้กับโรบินฮูดน้อยใหญ่ทั้งหลาย หนีไม่พ้นเมืองใหญ่ ๆ นับตั้งแต่ซานฟรานซิสโก ชิคาโก ลอสแองเจลีส และที่น่ารักหอมหวานที่สุดเห็นจะเป็นมหานครนิวยอร์ก
คนส่วนใหญ่มักจะเรียกไม่ถูก ถ้าเรียกนิวยอร์กเฉย ๆ จะหมายถึง รัฐนิวยอร์กซึ่งกว้างขวางมาก แต่ถ้าหมายถึงเมืองใหญ่ที่สุดในรัฐนิวยอร์ก คือมหานครนิวยอร์ก ซึ่งมีผู้คนเข้าออกพลุกพล่านจากทั่วโลก เป็นทั้งเมืองท่า เมืองธุรกิจ เมืองแห่งแฟชั่น เมืองแห่งการแสดง พอ ๆ กับเมืองที่เต็มไปด้วยมาเฟียของทุกชาติ
มหานครนิวยอร์กแบ่งออกเป็น 5 เขต เขตแมนฮัตตัน เป็นย่ายธุรกิจใจกลางเมือง มีแม่น้ำแมนฮัตตันล้อมรอบ เขตบร้องซ์อยู่ทางเหนือ เขตบรุ๊คลีนทางตอนใต้ เขตควีนส์ทางตะวันออก และเขตสแตตตันไอร์แลนทางตะวันออกเฉียงใต้
เขตที่คนไทยอยู่มากที่สุด คือเขตควีนส์ ปะปนกับชาวเอเชียซึ่งมาจากทุกชาติ จีน เกาหลี ไต้หวัน อินเดีย ปากีสถาน บังคลาเทศ เขตบร้องซ์และบรู๊คลีนเป็นถิ่นคนดำ มีคนไทยอยู่ประปราย ส่วนสแต็ตตันไอร์แลนด์ถิ่นคนรวยผู้ดีอยู่ สำหรับเขตแมนฮัตตันเป็นเขตธุรกิจ ห้ามอยู่อาศัย ในตึกที่ทำการค้าห้ามคนอยู่เป็นอันขาด นี่คือสาเหตุแห่งการเกิดคอนโดมิเนียมขึ้นในเมือง เป็นที่อาศัยของนักธุรกิจ เพราะเขาห้ามนักธุรกิจพักอาศัยอยู่ที่เดียวกับร้านค้า ฉะนั้นเจ้าของธุรกิจเมื่อเลิกงานแล้ว ก็ต้องพักอยู่ในคอนโดซึ่งซื้อไว้ หรือเช่า ส่วนบ้านจริง ๆ ของนักธุรกิจมักจะอยู่นอกเมืองหรือซับเบิบ
คนไทยกลุ่มแรก ๆ ที่ค้นพบขุมของของนิวยอร์ก มักจะล้มหายตายจากหรือกลับเมืองไทยกันเกือบหมด ส่วนมากมักจะเป็นกลุ่มนายแพทย์ และพยาบาลรุ่นบุกเบิก ต่อมาก็เป็นกลุ่มพี่บุญชู ซึ่งเคยพูดถึง และบางท่านยังมีชีวิตอยู่
ขณะนี้กลุ่มคนไทยในนครนิวยอร์กเป็นรุ่นเหลนไปแล้ว แม้แต่คุณเมทินี กิ่งโพยม ก็เป็นรุ่นหลานของผู้เขียน เพราะคุณพ่อของคุณเมทินี คือ คุณอักษะ กิ่งโพยม ซึ่งรู้จักกันดี อยู่ในควีนส์เช่นเดียวกัน ผู้เขียนเห็นคุณเมทินีตั้งแต่เด็ก ๆ ขณะนี้ก็เป็นอีกรุ่นหนึ่งซึ่งเกิดใหม่อย่างมากมาย กลายเป็นรุ่นหลาน
มหานครนิวยอร์กเป็นเมื่องตื่นตลอด 24 ชั่วโมง งานมีให้ทำ 3 ผลัด เช่น ผลัด 6 โมงเช้าถึงบ่าย 3 โมง ผลัดบ่าย 3 โมงถึง 4 ทุ่ม ผลัด 6 ทุ่มถึง 8 โมงเช้า ใครจะทำผลัดไหนก็เลือกเอา การคมนาคมสะดวก รถเมล์และรถไฟใต้ดินวิ่งตลอด 24 ชั่วโมง มาตรงต่อเวลาในราคาถูก หัวใจสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกา คือ การคมนาคม ถูก สะดวก ประหยัด ทำให้นไปทำงานได้อย่างคล่องตัว ไม่สาย และทำได้หลายแห่ง
ผู้เขียนทำงาน 3 แห่งต่อหนึ่งวัน และมักจะเจอคนไทยด้วยกันเป็นจำนวนมากนั่งหลับสัปหงกในซับเวย์ เพื่อจะไปต่องานอีกแห่งหนึ่ง ในซับเวย์จึงเป็นที่นอนของพวกตะกละเงิน หรือกะเหรี่ยงอย่างพวกเราไปโดยปริยาย
พูดถึงมาเฟียในนครนิวยอร์ก เกิดจากชาวยุโรป เช่น พวกอิตาเลี่ยน มาทำมาหากินแถวท่าเรือในนิวยอร์ก เริ่มจากการให้บริการและขูดรีด ตอนหลังกลายเป็นขู่กรรโชก ในทุกจุดตั้งแต่ไนท์คลับ ค้าน้ำมัน สินค้าหนีภาษีและอื่น ๆ สารพัดรูปแบบวิธี อยู่ในนิวยอร์กได้ตลอดรอดฝั่ง คืออย่าไปยุ่งกับเขา และพยายามเงียบสงบ ไม่มอง ไม่พูด ไม่พบปะ เป็นดีที่สุด
คนไทยเมื่อไปอยู่ในนครนิวยอร์กแล้ว ต้องเปลี่ยนนิสัยใจคอและบุคลิกอย่างหนึ่งไป คือ ห้ามสนใจคนอื่นนอกจากตนเอง เพราะถ้าสนใจมองคนนั้น ถามเรื่องคนนี้ แม้แต่คนในที่ทำงานเดียวกัน สักพักหนึ่งจะไม่มีใครคบค้าสมาคมด้วย เพราะฝรั่งไม่ชอบคนจุ้นจ้าน แม้แต่คนหกล้มต่อหน้าก็ห้ามเข้าไปช่วย เพราะจะถูกกล่าวหาว่าทำให้เขาล้มได้ง่าย ๆ สิ่งเดียวที่ทำได้ คือ กล่าวคำสวัสดี สบายดีหรือเปล่า แล้วจบกัน คนไทยไปอยู่นิวยอร์กปรับตัวง่าย และเป็นที่รักของเจ้านาย พูดน้อยและทำงานมาก ที่พูดน้อยในตอนหลังมีคำเย้าแหย่กันติดปากในหมู่คนไทยว่า "เพราะพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง" ไม่อยากพูดหรือก้มหน้าก้มตาเมคมันนี่ก็ไม่รู้ เพราะเขาจ่ายเงินเป็นชั่วโมง เวลาเป็นเงินเป็นทองจริง ๆ
ในสหรัฐอเมริกา แม้จะมีข่าวครึกโครมว่า เศรษฐกิจตกต่ำก็อย่าไปตื่นเต้นมาก เพราะคนส่วนใหญ่ที่อยู่ในประเทศนี้อยู่ดีกินดี เวลาทำงานได้ หลวงก็หักเงินไว้ เวลาตกงานหรือจนหลวงก็จ่ายจนหางานใหม่ได้ เงินทุกบาททุกสตางค์เก็บลูกเดียวไม่มีภาษีสังคม เวลาป่วยไข้หรือตายก็มีเงินช่วยเหลือ โดยเฉพาะคนรายได้น้อยมีอาหารการกินและที่อยู่อาศัยในราคาถูกรองรับ ลูกเข้าโรงเรียนฟรี คนไทยในอเมริกาจึงเก็บเงินเก่งทุกคน ขณะเดียวกันคนรวยถูกรีดไถ ถูกเก็บภาษีเต็มเม็ดเต็มหน่วย จนคนรวยอยากจะเป็นคนจนกันทุกคน เพราะถูกหลวงเบียดบัง คนรวยในอเมริกา จึงต้องทำหลบ ๆ ซ่อน ๆ ประกาศตัวไม่ได้
ส่วนคนไทยในนิวยอร์กรวยทุกคน เพราะหาเงินได้แบบฝรั่ง แต่กินแบบไทย ๆ ปาปายาป๊อก ๆ ถูกจะตายไป จึงรวยสถานเดียวน่าอิจฉาไหมล่ะท่าน....
|