ในวรรณคดีหลายเรื่องที่กล่าวถึงต้นสวาด ในเชิงเปรียบเทียบกับความรัก ความพิศวาสระหว่างชายหญิง เพราะมีความพ้องเสียงกันนั่นเอง

      นอกจากนั้น ตามธรรมเนียมไทย ในการจัดขันหมากงานแต่งงานบางแห่ง มีการใช้ใบรักและใบสวาดรองกันขันหมากโท ซึ่งใส่หมากพลู ส่วนขันหมาก เงินทุนและสินสอด ใส่ใบรักและ ใบสวาดลงไปรวมกับ ดอกไม้ และสิ่งมงคลอื่นๆ เช่น ใบเงิน ใบทอง ดอกบานไม่รู้โรย และถั่วงา เป็นต้น

      สวาด หรือที่คนทางภาคใต้เรียกว่า หวาด นั้น เป็นไม้เลื้อยที่พบทั่วไปในเขตร้อน ในประเทศไทยพบ มากตามป่าละเมาะใกล้ทะเล ลำต้น และกิ่งก้านของเถาสวาดมีหนาม แหลมอยู่ทั่วไป

      ใบประกอบแบบขนนกสองชั้น ขนาดใหญ่ ยาว ๓๐-๕๐ ซม. ดอกสีเหลือง เป็นช่อยาว ๑๕-๒๕ ซม. ออกดอกตรงกิ่งเหนือซอกใบขึ้น ไปเล็กน้อย ช่อเดี่ยวหรืออาจแตกแขนงบ้าง ก้านช่อยาวและมีหนาม ผลเป็นฝักรูปรี หรือขอบขนานแกมรูปรี มีขนยาวแหลมแข็งคล้ายหนามตามเปลือก แต่ละฝักมี ๒ เมล็ด เมล็ดกลมเปลือกแข็ง เส้นผ่านศูนย์กลาง ๑.๕-๒ ซม. สีเทาแกมเขียว เป็นสีที่เรียกกันว่า สีสวาดนั่นเอง ในสมัยก่อน เด็กๆ นำมาใช้เล่นหมาก เก็บเพราะมีขนาดและรูปร่างเหมาะสม ใบสวาดมีสรรพคุณเป็นยาขับลม แก้จุกเสียด ผลใช้แก้กระษัย







ที่มา http://kanchanapisek.or.th/