“โรคงอน” เป็นโรคระบาดที่ร้ายแรง
ติดต่ออย่างรวดเร็ว ขยายตัวเป็นวงกว้างในแนวราบ
ยังไม่พบวัคซีนหรือยารักษา

ลักษณะอาการ
ผู้ป่วยมีอาการ “หน้างอ”
บางรายที่อาการหนัก . . .
จะมีอาการหน้าดำ แทรกซ้อนด้วย
หูแข็งฟังอะไร ขัดหูขัดใจไปหมด
ตาขวาง น้ำลายไหลเล็กน้อยพองาม (. . .จริงอ่ะ)

ยังไม่พบหลักฐานที่แน่นอน ว่าผู้ใดนำเชื้อมาปล่อย
โรคนี้ส่งผลให้อุณหภูมิร่างกายสูง มือไม้สั่น
ผู้ป่วยที่อาการหนัก . . . อาจถึงขั้นชักดิ้นชักงอ

การปฐมพยาบาลเบื้องต้น . . .
ควรสังเกตอาการผู้ป่วย ว่างอนอยู่ในระดับไหน
ถ้างอนน้อย ๆ ให้รีบง้อ

วิธีการรักษา . . .
ผู้พบเห็นทั่วไป ควรเอาใจใส่ ต่อผู้ที่ติดเชื้อในระยะเริ่มแรก
จะทำให้อาการไม่ลุกลาม และสามารถรักษาหายได้

สำหรับผู้ป่วยที่อาการหนัก
ผู้ง้อ ควรได้รับการฝึกสอน และเป็นผู้ชำนาญการง้อเป็นพิเศษ
เพราะผู้ป่วยจิตใจอ่อนแอ . . .
เปราะบางแตกหักง่ายเอาใจใส่เป็นพิเศษ

หลังได้รับการรักษา . . .
ผู้ป่วยที่หายแล้ว ยังสามารถอาการกำเริบได้ทุกเวลา
ผู้ใกล้ชิดต้องให้ความรักและความเข้าใจ
หากความรักและความเข้าใจลดน้อยลงเมื่อไหร่ . . .|
อาการงอนจะกำเริบ

หมายเหตุ . . .
พบมากในกลุ่มคนที่มีความสวย และความน่ารัก
สำหรับผู้ไม่สวยและไม่น่ารัก . . .
จะเรียกอาการเดียวกันนี้ว่า “น่าเบื่อ น่ารำคาญ”
จะปล่อยไปตามยถากรรม (โอ้…)
ไม่มีการปฐมพยาบาลใด ๆ ทั้งสิ้น

http://www.joejamsai.com

Advertisement