ศูนย์รวมความคิด ความรู้ ประสบการณ์ ของคุณครู สมาชิกเว็บไซต์ ครูบ้านนอก.คอม ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ตั้งใจทำเพื่อสังคมครับ เจ้าของโพสต์นี้ นายจิตติชัย พลศรี จากจังหวัด ชัยภูมิ

เริ่มต้นการเป็นครูดอย

โพสต์เมื่อวันที่ : 23 ก.ย. 2551 IP : เปิดอ่าน : 7149 ครั้ง คะแนนของ BLOG นี้ (76.46%-96 ผู้โหวต) ☰แชร์เลย >         Tweet ไม่พลาดข่าวการศึกษา ครูบ้านนอก Line Official กดเพิ่มเพื่อนเลย Advertisement

ผมชื่อนายจิตติชัย พลศรี จบปริญญาตรี วิชาเอกการศึกษานอกระบบ สถาบันราชภัฏนครราชสีมา เป็นชาวอำเภอหนองบัวแดงจังหวัดชัยภูมิครับ ดีใจที่มีโอกาสหาประสบการณ์ชีวิตได้มีโอกาสไปสอบเป็นครูอาสาสมัครการศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดตาก ได้มีโอกาสไปทำงานที่ศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอท่าสองยาง 1 ตุลาคม 2538 หมู่บ้านที่ข้าพเจ้าไปทำงานครั้งแรกชื่อหมู่บ้านป้อหย่าลู่ ระยะทางจากตัวอำเภอไปถึงปากทาง25กิโลเมตร จากปากทางต้องเดินด้วยเท้าประมาณ3ชั่วโมงครับหมู่บ้านที่ไปทำงานนี้นะครับเป็นหมู่บ้านเผ่ากระเหรี่ยง มี 50 ครัวเรือน ผมไปสอนหนังสือชาวบ้านยังไม่มีโรงเรียนสอนครับหรือที่เรียกทางการว่าศูนย์การเรียนชุมชนชาวไทยภูเขาบ้านป้อหย่าลู่ครับผมไปอาศัยชาวบ้านสอนหนังสือครับ น้ำท่าเย็นจริงจริงครับ อาศัยความอดทน ครับชาวบ้านที่นี้ใจดีทุกคนครับ ชาวบ้านพูดภาษาไทยได้นิดหน่อยได้2คนนะครับ พอเป็นล่ามแปลจากภาษาปากะญอเป็นภาษาไทยครับ สำเนียงการพูดก็ไม่ชัดเจนครับผมเป็นครูคนแรกของหมู่บ้านนี้ครับผมได้เรียนรู้ภาษากระเหรี่ยงจากชุมชนแห่งนี้ครับ การปกครองในหมู่บ้านมีผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านเป็นผู้ปกครองลูกบ้าน ผมสอนหนังสืออยู่ชุมชนแห่งนี้ 1 ปีเต็ม ฤดูฝนการเดินทางสนุกมากครับ ทั้งลุยน้ำ ลุยฝน ลุยทากครับ ทากนี้นะครับเขากลัวบุหรี่มากเลยนะครับการเดินดอยเป็นการท้าทายชีวิตครับ อาหารการกินชาวบ้านเผ่าปากะญอเขาใจดีครับ มีผักกลับจากไร่นาก็นำมาฝากครู มีข้าวก็นำมาฝากครู ถ้าครูคนไหนปฎิบัติตัวดีมีความซื่อสัตย์ อยู่ในศีล5จะอยู่ได้อย่างสบายมากครับ การปฏิบัติตัวเราต้องปฎิบัติให้ดีเรารับปากกับพวกเขาแล้วต้องทำตามที่พูดจะอยู่อย่างสบายครับ จะขึ้นดอยวันไหนห้ามผิดสัญญานะครับรักลูกเขาเหมือนลูกเรา มีอะไรเขาก็รักเราครับ ข้าว ผัก อาหาร มีอะไรเขาก็นำมาให้ครูนะครับ ครับแล้วผมก็ย้ายไปหมู่บ้านแห่งใหม่ การเดินทางด้วยเท้า 8 ชั่วโมงเต็มครับ ที่หมู่บ้านมอทีทะ หมู่9 ตำบลแม่อุสุ อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตากครับ ไปอยู่ 1 ปีครับ การเดินทางฤดูฝนต้องใส่รองเท้ากันลื่นครับต้องลุยน้ำลุยฝนเหมือนกัน แล้วผมก็จากไปสอนที่หมู่บ้านคะแนคอทะ หมู่ที่ 7 ตำบลแม่อุสุ การเดินทางต้องเดินด้วยเท้า ประมาณ 7 ชั่วโมงครับ หมู่บ้านนี้น่าสงสารมากครับ ผมไปทำงาน มีคนที่เสียชีวิตด้วยไข้มาราเรีย ประมาณ 5 คนครับ มีทั้งหนุ่มสาว พระสงฆ์ 1 รูป เด็กผู้ชาย 3 ขวบ หนึ่งคนครับ พูดไปแล้วนะครับมีเรื่องหนึ่งนะครับ มีพระหนุ่มจากจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน เดินทางไปจำพรรษาที่หมู่บ้านแห่งนี้แต่อยู่ไม่ได้ครับหนีพรรษาเลยครับ แกเคยพูดบอกกับผมว่าอยู่ลำบากมากเพราะทุกวันฉันข้าวแต่กับน้ำพริกกับผักกับเกลือแกอยากจะหนีจากหมู่บ้านแห่งนี้ครับ เผ่าปากะญอนี้นะครับผู้หญิงจะไปขอผู้ชายแต่งงานนะครับ ประเพณีเขาจะรักเดียวใจเดียวครับ บ้านของเขาหรือที่พักก็มีบ้านหลังเล็กหลังใหญ่ตามฐานะครับ ผมเคยชวนพวกเขามาเที่ยวบ้านผมที่จังหวัดชัยภูมิครับ บางคนทั้งชีวิตเขาไม่เคยเห็นรถบัส รถทัวร์ เคยเห็นแต่ช้างที่บ้านพวกเขาครับ โรงเรียนการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอท่าสองยางแห่งนี้ทำให้ชีวิตผมเข้มแข็งขึ้นมากครับในนามครูดอยครับ หมู่บ้านแห่งนี้พื้นที่ติดกับอำเภออ๋อมก๋อย ตำบลแม่ตื่น จังหวัดเชียงใหม่ครับ