08.00 น. วันที่ 1 สิงหาคม 2551

           เกิดมา อย่างไร แบบไหน ไม่รู้จักมารู้สำนึกจริง ๆ ตอนจำความได้ คุณแม่คือคนที่ให้ความอบอุ่นแก่ลูก ๆ เรานอนในมุ้งหลังใหญ่ที่คุณแม่ ทอเอง ตัดเย็บเองด้วยมือล้วน ๆ
เรามีด้วยกัน 7 คน รวมแม่เป็น 8 ก่อนหลับ  คุณแม่จะเล่านิทาน เช่นเรื่องนางผมหอม ลูกนางสิบสองฯ ลูก ๆ ทุกคน ฟัง เงียบ สุดท้ายหลับ ทีละคน ทีละคน เช้ามืดไม่ทราบว่าคุณแม่ท่านตื่นนอนตอนไหน ลูก ๆ ตื่นขึ้มมาจะเห็น มีข้าวสุกในหม้อ มีแกง มีปลา อยู่ในจานเตรียมไว้ให้ลูก ๆ
คุณแม่ไม่เคยปริปากบ่น ว่าเหนื่อย ท่านพูดน้อย ซึ่งผิดแผกแตกต่างจากคุณพ่อ
ท่านเป็นคน ดุ โมโหร้าย ลูก ๆ ทุกคนกลัวท่านมาก ๆ
ขณะกำลังเล่นกันกับพี่น้องสนุกสนาน ได้ยินเสียงคุณพ่อเข้าบ้าน ลูก ๆ ทุกคน เงียบ ต่างก็รีบมุดมุ้งเข้านอน หลับตาสนิท ท่านจะเข้ามา ดึงขา จับลูก เขย่า คนไหนกลัว ร้องไห้ โดนตีจริง ๆ .......
  ณ วันนี้ไม่มี ท่านทั้งสองแล้ว ลูก ๆ แต่ละคน โต แยกย้าย ไปมีครอบครัวกันหมด
ไม่ว่าดวงวิญญานของท่านทั้งสองที่ให้กำเนิด ชีวิตแก่ลูก ๆ ทั้งเจ็ด จะล่องลอยอยู่ ณ หนแห่งใด
ขอจงโปรดได้รับรู้ว่า ลูก ๆ ทั้ง 6 ที่เหลือรอดชีวิตอยู่ ยังรำลึกถึง พระคุณท่านเสมอ......
ตลอดกาล...และตลอดไปครับ.
โดย ตา.
 

Advertisement